Το ξύλινο γεφυράκι του χωριού.

Tο ξύλινο γεφυράκι

Μπορεί από αρχιτεκτονικής άποψης να μην παρουσίαζε κανένα ενδιαφέρον, όμως τότε, που οι βαλτότοποι και τα πολλά νερά κυριαρχούσαν στην περιοχή, η πρακτική του χρησιμότητα και η ωφελιμότητα για τους κατοίκους του Βαλτινού, ήταν μεγάλη.

Πρόκειται για το τελευταίο ξύλινο γεφυράκι που βρίσκονταν παλιά μπροστά στο μπακάλικο του Νικόλα Καραθανάση, σήμερα, μπροστά στο Ζαχαροπλαστείο του Γ. Χύτα και εξυπηρετούσε για μια εικοσαετία τους κατοίκους.

Πόζα στο ξύλινο γεφυράκι

Σήμερα οι διασωζόμενες μνήμες το επαναφέρουν στην επικαιρότητα για να το γνωρίσουν οι νέοι και ίσως να το θυμηθούν με νοσταλγία οι παλαιότεροι.

Κατασκευάστηκε το 1960 από τον Ηλία Νικ. Καραθανάση από ξυλεία του Λόγγου.

Στο βιβλίο «Το Βαλτινό» του Ευάγγελου Στάθη, διαβάζουμε την αφήγηση του Ηλία Καραυθανάση για την κατασκευή του ξύλινου γεφυριού.

Χειμωνιάτικη εικόνα με το ποταμάκι πλημμυρισμένο

«Με τον παππού τον Σκρέκα είχαμε συμπάθεια. Από εκτίμηση προς το άτομό μου μου λέει μια μέρα: «Να πας στο Λόγγο να κόψεις ξύλα και να τα φκιάσεις ένα γεφύρι μεγαλύτερο και πιο στέρεο, όχι σαν αυτή τη λισιά». Πήγα, διάλεξα ό,τι ξύλο ήθελα, δένδρο (βελανιδιά) μου φαίνεται έκοψα, και έγινε εκείνο το γεφυράκι. Εξυπηρετούσε πολύ τον κόσμο. Περνούσαν και ποδήλατα και μηχανάκια και ζώα».

Το παλιό καφενείο «τα χίλια δέντρα»

Η πρόσοψη του καφενείο «χίλια δένδρα».

Ένα από τα ιστορικά καφενεία του Βαλτινού που άφησε εποχή τη δεκαετία του 1960, ήταν αυτό που έφερε την ονομασία «τα χίλια δέντρα», των αδελφών Ευάγγελου Καλαμπάκα.

Γενική άποψη του Καφενείου «χίλια δένδρα».

Βρίσκονταν στο κτίσμα που στέγαζε πρώτα το παλιό κοινοτικό γραφείο Βαλτινού, στην σημερινή πλατεία της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου, εκεί που τώρα βρίσκεται το νηπιαγωγείο.

Το καφενείο άρχισε την λειτουργία του το 1960 και γνώρισε μεγάλες δόξες. Ήταν μια οικογενειακή επιχείρηση όπου την εκμετάλλευση είχαν, ο Ευάγγελος Καλαμπάκας με τα παιδιά του.

Θαμώνες του καφενείου «χίλια δένδρα» το 1966.

Εκεί συχνάζανε οι κάτοικοι και έπιναν τα καφεδάκια τους, τα τσιπουράκια τους, τις μπύρες και τα αναψυκτικά τους, και πότε, πότε έπαιζαν και κανένα «χαρτάκι» της τράπουλας. Και όπως συνήθως γίνονταν τότε, με όλα τα μαγαζιά αυτού του είδους, λειτουργούσε και ως μικρό μπακάλικο. Διέθετε τα απαραίτητα είδη πρώτης ανάγκης και εξυπηρετούσε την γειτονιά.

Ο Νίκος Καλαμπάκας σερβιτόρος στα «Χίλια δέντρα»

Επειδή το καφενείο βρίσκονταν κοντά στην εκκλησία σε κάθε γιορτή, πανηγύρι ή γάμο απλώνανε τραπεζοκαθίσματα και στον προαύλιο χώρο του ναού και έτσι γέμιζε από πελάτες και έβγαινε το μεροκάματο.

Οι παλαιότεροι έχουν πολλές αναμνήσεις από διάφορες ιστορίες και από τα διάφορα γλέντια που στήνονταν σ΄ αυτό το καφενείο.

Θαμώνες του καφενείου «χίλια δένδρα» στο προαύλιο της εκκλησίας.

Η λειτουργία του σταμάτησε σχετικά σύντομα, όπου το 1970 έγινε γαλατάδικο και μετά από λίγα χρόνια το κτίριο γκρεμίστηκε και στη θέση του κτίστηκε εκεί το σημερινό νηπιαγωγείο.

Έμειναν μόνο κάτι ασπρόμαυρες φωτογραφίες ως ιστορικά τεκμήρια να θυμίζουν τα «χίλια δένδρα» αλλά και να φέρνουν στην επικαιρότητα χίλιες παλιές εικόνες του χωριού…